ژاپنی ها گاهی اوقات اگر مفهوم مطلب بدیهی و روشن باشد، بعضی حروف و حتی کلمات را حذف می کنند. برای مثال کلمه “من” هرچند با حروف لاتین به صورت watakushi نوشته می شود، اما ممکن است بصورت غیر رسمی و محاوره ای به صورت watashi شنیده و استفاده بشود. پسوند wa نیز برای مودبانه ساختن، زمانی که درباره دیگران صحبت می کنید به کار برده می شود. برای کلمه “او” نیز مانند انگلیسی و عربی دو کلمه مجزا برای مونث و مذکر وجود دارد، که معنای کلمات “او(مذکر)” kare و “او(مونث)” kanojo می باشد.
برای صدا کردن دیگران پسوند tachi برای حالت جمع به کار برده می شود.
| ضمیر فارسی | ضمیر ژاپنی |
| من | watakushi |
| تو | anata |
| او | ano hito |
| ما | watakushitachi |
| شما | anatatachi |
| آنها | ano hitotachi |
ضمایر اشاره
ضمایری با ko شروع می شوند که نشان دهنده اشاره به نزدیک و به معنای این چیز یا این مکان است. ضمایری که با so شروع می شوند نشان دهنده آن چیز و یا آن مکان هستند. ضمایری که با a شروع می شوند نشان دهنده اشاره به دور و به معنای آن چیز و یا آن مکان هستند.
| ضمایر فارسی | ضمایر ژاپنی |
| این،اینها | kore |
| آن، آنها(نزدیک) | sore |
| آن،آنها(دور) | are |
| اینجا | koko |
| آنجا(نزدیک) | soko |
| آنجا(دور) | asoko |
عبارت ko-so-a-do از کنار هم قرار دادن حرف اول ضمایر اشاره:sore,are,kore و ضمایر پرسشی dore به معنی کدامیک تشکیل شده است. kotoba یعنی “کلمه” ko-so-a-do kotoba برای ضمیرهای اشاره به مکان استفاده می شود که عبارتند از:koko(اینجا)وsoko(آنجا),asoko(آنج ا،اشاره به دور)وdoko(کجا؟)
برای به کار بردن این ضمیرها بهتر است مطمئن بشید که مخاطب از موضوع مطلع است! مثلا اگر مخاطب اطلاع نداشته باشد و بهش بگوییم اونو برام بیار ممکنه چیز دیگری بیاورد
قید مکان
قید های مکان متداول در زیر آورده شده است، که بعد از اسم استفاده می شود:
| قید مکان | معادل ژاپنی |
| بالا | ue |
| پشت | ushiro |
| کنار | soba |
| جلو | mae |
| داخل،درون | naka |
| خارج،بیرون | soto |
| زیر | shita |
| مقابل،روبرو | mukō |
داخل ایستگاه
eki no naka ni
روبروی بانک
ginkō no mukō ni
